David, Tuileires’teki Çalışma Odasında İmparator Napolyon

26.09.2018
David, Tuileires’teki Çalışma Odasında İmparator Napolyon

The Godfather filminin başlangıcında, Michael Corleone’un (Al Pacino) ailesinin organize suça dâhil olması konusunda hiçbir ilgisi yoktur. Kız arkadaşına aile hikâyesini anlattığında sözünü “Bu benim ailem Kay, bu ben değilim.” diyerek bitirir. Ancak film ilerledikçe, Michael’ın babası ve büyük abisi şiddetli saldırılara odaklanırlar ve Michael aile işlerinde filmin sonuna kadar daha aktif olmaya başlar. Corleone suç örgütü liderliğini bütün düşmanlarını öldürerek üstlenir. Hem filmde hem de romanda kurgusal karakterlerin kıvılcımları var. Zamanla karakterler değişiyor. Aynısı tarihin gerçek karakterleri için de geçerlidir. Genellikle bir yükseliş var fakat çoğu kez hızlı bir düşüş de var. Napoleon Bonaparte buna bir örnektir.

Görselin başlangıç noktası Jean-Auguste-Dominique Ingres’in 1806 tarihli resmi İmparatorluk Tahtında Napolyon (yukarıdaki görsel) olabilir. Bu çalışmada Ingres, Napolyon’u sıradan insandan ziyade her şeye gücü yeten bir hükümdarmış gibi resmetti. Fakat altı yıl sonra, Jacques-Louis David (Ingres’in önceki öğretmeni) Tulieries’teki Çalışma Odasında İmparator Napolyon’u (1812) resmetti. Altı yıl arayla resmedilen bu iki portre, hayattaki önemli bir kıvılcımı ve Napolyon’un kariyerini resmeder.

Hamilton’un Onuncu Dükü Alexander Hamilton (ne yazık ki, bir ismini paylaştığı ABD’deki Federalist Parti’nin fiilî lideri ile hiçbir ilişkisi yoktur.) 1811’de Tulieries’teki Çalışma Odasında İmparator Napolyon’u resmetmesi için David’i görevlendirdi.
Ertesi yıl biten resim, yaşamının yaklaşık dörtte üçü ayakta kalan Napolyon’u sergiler. Vizyonöze bakmak için yüzünü yavaşça çevirir ve sağ eli üniformasının içine sokuludur. (bugüne kadar bazı ceketlerin genellikle sol tarafında diklemesine fermuarlı bir cep vardır; ve bu Napolyon cebi olarak adlandırılır.)

Beyaz kaplaması, kırmızı kol ağzı ve altın apoletleriyle mavi ceket, onu Napolyon’un şahsen kumanda ettiği seçkin sınıf askerlerin grubu olan İmparatorluk Muhafızları’nda bir albay olarak betimler. Napolyon’un sol göğsüne iğneli iki madalya kendi kuralının kapsamına değinir. İkisinin en solu, 1805’te İtalya Krallığı olarak kurulan Napolyon’un bir kuruluşu olan Lombardiya’nın Demir Tacı’dır. İkinci madalyon Fransız Onur Lejyonu’nun madalyasıdır.
Napolyon’un üniforması beyaz kısa pantolon, çorap ve altın tokalı siyah ayakkabısıyla tamamlandı. Askeri üniforma giymesine rağmen, bu hiç de askeri bir portre değildir. Resmin sağ tarafındaki koltuğa dayanan subay, kılıcını bir köşeye attı ve Napolyon, hükûmet liderinin idari çalışmalarını yaparken göründü. Sağdaki yüksek kadife koltuk ve İmparatorluk tarzı masanın önünde dikiliyor. Altın kaplamalı krallara layık aslan, masanın ayağı işlevini görüyor ve mürekkep lekeli tüy, yanan mum lambası ve çeşitli kâğıtlar yazı masasının üzerinde görülebilir.
Dürülü kâğıtlar COD harfleriyle masanın sağ tarafında görülebilir. Bu detay, Napolyon’un 1804’te kurduğu Fransız medeni kanunu olan Napolyon Kanunu’nu andırıyor. Fransız kraliyet sembolünün tersine benzeyen arılar, koltuğu kaplayan kadifede görülebilir. (hem arı hem de sembol Fransız krallığının sembolüydü.)

David portreyi masanın kenarındaki dürülü haritanın üzerine imzaladı ve tarihlendirdi. Harita Plutarch’ın (Fransızca:Plutarque) deri ciltli kitabının yanındadır. Plutarch, Büyük İskender, Themistocles, Julius Caesar ve Cicero gibi bir insandı. Yunan ve Roman hükümdarlarının erdem ve ahlak bozukluğunu araştıran bir metin olan Paralel Hayatlar’ın yazarı olarak, 19. yüzyılda çok ünlü bir Antik Roma biyografi yazarı ve tarihçisiydi. Bu kitabın ilavesi, Napolyon’u klasik tarihin büyük yöneticilerine görsel olarak bağlamanın bir yoluydu. Ve yine de, bu alanda her şey mükemmel değildir.
Napolyon vizyonöze doğru durmasına ve bakmasına rağmen dağınık görünüyor. Ellilerindeki bir adamın tipik griyle tamamlanan saçı, bakımsız ve karmakarışık gözüküyor. Buna ek olarak, üniforması hiç de yeterli değil. Kol ağzı tamamlanmamış ve çok uzun bir iş günü için giyilen ipeksi çorapları ve pantolonu kırışmış gözüküyor. Bu gerçek, iki zamana dayanan ayrıntılar tarafından dile getirilmiştir. Büyükbaba saati 04:12’yi gösteriyor. Ve masa lambasındaki mumlar (birisi neredeyse sönecek, diğeri kısa süre önce sönmüş, diğer birçoğunun görünüşe göre süresi dolmuş) çok erken saatlerden ziyade akşamüstü olmadığını açıklıyor. Açıkçası zaman kısa sürüyordu.

Bu portre, görevlendirildiği sırada Napolyon’un çok geç saatlere kadar ve çok sıkı çalıştığını gösteriyor gibi görünüyor ve aslında, bir dünya hükümdarı olarak Napolyon’un zamanı zirveye ulaşan bir finale geliyordu. Resmin tamamlandığı yıl (1812) Napolyon için felaket bir yıldı. Çünkü Rusya’nın feci saldırısının ortasındaydı. İki yıldan daha kısa bir süre sonra 4 Nisan 1814’te, Napolyon tahtından çekildi ve Elba adasına sürgün edildi. David, Napolyon’un her şeye gücü yeten bir yöneticiden hata yapabilen bir komutana geçişini ustalıkla ve ustaca betimliyor. Bu bağlamda, David’in portresi, Yunan heykeltıraş Glykon’un, David’in Louvre’da gördüğü küçük bir bronz kopya olan Yorgun Herkül heykelinin, resmedilmiş çağdaş bir versiyonu olarak görülebilir. Kudretli Herkül gibi, Napolyon da bir zamanlar çok güçlü bir liderdi. Fakat Herkül düşüşünü karısının elinde yaptığı gibi, Napolyon da düşüşünü Wellington Dükü’nün elinde yapmıştır. 1815’te iktidara başarısız bir dönüş, Napolyon’un 1821’de öldüğü Saint Helena adasında sürekli olarak sürgün edilmesine neden oldu. Böylelikle David’in çalışma odasında hükümdarın portresi, büyük Fransız hükümdarının son resmî portrelerinden birini oluşturuyor.

kaynak:https://smarthistory.org/david-the-emperor-napoleon-in-his-study-in-the-tulieries/

Çeviren: Tuğba Özcan

YAZAR BİLGİSİ
YORUMLAR

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yukarıdaki form aracılığıyla siz yapabilirsiniz.