Les Choristes (Koro)

Yönetmen: Christophe Barratier

Senaryo: Christophe Barratier, Philippe Lopes-Curval

Oyuncular: Gérard Jugnot, François Berléand, Kad Merad

Yayın tarihi: 17 Mart 2004 (Fransa)

Süre: 97′

Fransa doğumlu yönetmen Christophe Barratier’nin ilk uzun metraj deneyimi olan, müzikleriyle yıllardır herkesin gönlünde taht kuran 2 dalda Oscar adayı Les Choristes’in ezgilerinden haberi olmayan yoktur herhalde. Les Choristes, İngilizcesi ile The Chorus, Türkçesi ile Koro olan 2004 Fransız yapımı dram-müzikal türünde bir filmdir. 7,9 IMDB puanlı bu film César En İyi Özgün Müzik ve En İyi Ses, En İyi Besteci Dalında Avrupa Film Ödülü almıştır.

Konusu: Fond de l’Etang, Fransa’da erkek çocuklarının gittiği yatılı bir okuldur. Bu okul aynı zamanda II. Dünya Savaşı’ndan sonra yetim kalan çocukların da eğitim aldığı bir okuldur. Okul müdürü Rachin’in felsefesi “Etki-Tepki” yani çocukların çıkardığı en ufak problemde ağır cezalar verme ve hücreye kapatmadır. Ancak bu felsefe çocuklar üzerinde ters etki yaratan bir durum oluşturuyor. Bir gün Mathiue adında bir öğretmen bu okulda ders vermeye başlar. Müzik öğretmeni Mathiue ile müdür Rachin’in eğitim felsefesi çok zıttır. Mathiue, şefkat dolu bir adam olduğu için çocukların bazı hatalarını görmezden gelir, onların kusurlarını kapatır. Aynı zamanda iyi bir besteci olan Mathiue asla ünlü olmak istememiştir. Hayattaki yerini bulamayan bu eğitmen; çocukların hayatına dokunacak, onları müzikle tanıştıracak ve içlerindeki yeteneği ortaya çıkaracaktır.

LES CHORISTES (KORO) Filmi Hakkındaki İzlenimlerim

Okul ve sınıf yönetimi, etkili eğitim ve öğretim süreçlerini içerir. Bu bağlamda  “Les Choriste (Koro)” adlı sinema filmi; yatılı bir okulda okul, sınıf ve davranış yönetimi konularına değinen, öğretmen-öğrenci iş birliğini yansıtan önemli bir sinema yapıtıdır.  Filmin konusu bana tanıdık geliyor:  Hababam Sınıfı’ndaki haylaz öğrenciler ve onların hayatını değiştiren bir öğretmen… Film, eğitim sisteminde gelenekleşmiş bakış açılarıyla yeni bakış açılarının çatışmasını anlatıyor.

Filmde, müdürün sürekli etki-tepki yasasından bahsettiğini göreceğiz. “Her etkiye karşı eşit ve ters yönde bir tepki oluşur.” anlayışını eğitime uygulamaya çalışmaktadır. Müdür burada davranışçıları ve klasik eğitim anlayışını temsil etmekte. Bu düşünce ile öğrencilere karşı oldukça sert davranıp hücreye kapatma ve dayak gibi acımasız cezalar vererek disiplini sağlamaya çalışmaktadır.

Mathieu (müzik öğretmeni) okula geldikten sonra, verilen cezalar ile hiçbir sonuca varılamayacağını dile getirmiştir. Cezaların, caydırıcı olmaktan ziyade çocuklarda olumsuz birtakım davranışlara sebep olabileceğini ve öğrenciler arasında birtakım çatışmalar doğuracağını düşünmektedir. Mathieu, olumsuz bir davranışın ortaya çıkışından önce öğretmenin olumlu tavrı sayesinde bu olumsuzluğun engellenebileceğini düşünmektedir. Müzik öğretmeninin dışlanan öğrencilere kabul edici yaklaşımı ve çocuklarda güven duygusu oluşturması, sınıf iklimini olumlu yönde etkilemiştir. Öğrencilerini tehdit etmek yerine, onlara nasıl davranmaları gerektiği konusunda uyarılarda bulunmuş ve sınıfta uygun olmayan davranışların ortaya çıkmasını önlemek için strateji oluşturmuştur. Ayrıca öğretmenin öğrencilerine karşı sakin, ılımlı olmasının ve öğrencilerine iletişim fırsatı yaratmasının, öğrenciler için olumlu bir model oluşturduğunu söyleyebiliriz.

Müdür, okulda herhangi bir öğrencinin olumsuz davranışından dolayı tüm öğrencilere toplu ceza vermektedir. Müzik öğretmeni Mathieu; bu uygulamanın yanlış olduğunu, bu durumun öğrencileri ispiyonculuğa iteceğini ve öğrenciler arasındaki bağları koparacağını dile getirir. Buna karşın müzik öğretmeninin ceza anlayışı ise takdire değerdir. Filmin başında, okul görevlisinin gözüne zarar veren çocuğa okul görevlisinin işlerine yardım etme cezası verir. Bu noktada, cezanın olumlu bir biçimde nasıl kullanılacağını göstermiş olur. Ayrıca öğrencilerin her tavrının altında bir olumsuzluk aramaktansa onları olumlu davranışlara yöneltmenin gerekliliğini vurgular.

Filmde dikkatimi çeken noktalardan biri de Mathieu’nun okula geldiğinde çocuklara ileride ne olmak istediklerini yazdırması ve bunları okumasıdır. Çocukların hepsi şiddet içerikli meslekler yazmıştır. Bu da baskı ve şiddetle uygulanan eğitim-öğretimin olumsuz sonuçlar doğurduğunu göstermektedir.Okuldaki öğretmenler bu yeni öğretmeni, “Yeni gelenlerin hep sizin gibi hayalleri olur.” diyerek vazgeçirmeye çalışmaktadır.

Okuldaki öğretmenler buradaki çocuklar hakkında “Hiçbir şey yapılamaz, böyle gider.”  düşüncesine sahiptirler.  Müzik öğretmeni okuldaki çocukların müziğe yeteneklerinin olduğunu anladıktan sonra onları yeteneklerine göre sınıflandırıp her birine görev verir. Müzik yoluyla öğrencilere ulaşarak onlara farklı bir dünyanın kapılarını aralamıştır.

Filmde, okula çok yaramaz ve yaş olarak diğerlerinden büyük bir öğrenci gelir. Diğer öğretmenler ve müdür bu öğrenciyle ilgili konuşurken öğrenci de onlarla aynı odada bulunmaktadır. Öğrencinin zekâsıyla ilgili kesin yorumlar yaparlar ve zekâ testlerinden bahsederler. Ancak bu sahne; öğrenciyle ilgili birtakım duygu, düşünce ve bilgilerin öğrenci varken ifade edilmesinin doğru olmadığını vurgulamaktadır.

Dikkatimi çeken bir nokta da müzik öğretmeninin öğrencilerden oluşturduğu koroyla çalışırken yeni gelen yaramaz öğrencinin okuldan ayrılması sonucu“O benim Tek baritonumdu.” şeklinde sitem etmesi oldu. Bu cümlesi de bize onun gözünde her bir öğrencinin ne kadar değerli olduğunu göstermektedir. Mathieu; filmde çağdaş eğitim yaklaşımlarında olması gereken eğitimci profilini temsil ediyor ve her bir öğrencinin biricik olduğunu düşünüyor.

Filmin sonunda, yaşanan tüm olumsuzluklardan  sonra müzik öğretmeni okuldan kovulur. Giderken çocukların onunla vedalaşmasına dahi izin verilmez. Fakat çocuklar yaptıkları uçakları camdan fırlatarak ona en güzel uğurlamayı yaparlar.

Filmde müzik öğretmeni, klasik eğitim anlayışının tek tipçi ve öğrenciler hakkında kesin yargılara sahip bakış açısına karşı çağdaş eğitim yaklaşımlarında olması gereken eğitimcinin imajını (cezalar konusundaki yaklaşımı, her öğrenciyi tek ve değerli bir birey olarak görmesi, onlarla arkadaş gibi olması vb.) temsil etmektedir. Sanatın insanın ruhuna ne kadar iyi geldiğini, insanı nasıl eğittiğini ve insana nasıl sakinlik verdiğini  beyaz perdeye yansıtıyor Les Choristes (Koro). Bu açıdan eğitimciler tarafından izlenmesi ve üzerine düşünülmesi gereken bir film.

Bu yazımda filmden bir replik ile veda ediyorum sizlere: “Pépinot inandığı şeyde haklıydı. Mathieu’nun kovulduğu gün cumartesiydi…”

Yazar: Büşra İLCAY

İlgili Linkler: Kirazın Tadı, Marilyn Monroe, Cannes, Wonder, Kayıp Kız