Joseph Weismann’ın Anılarından: İşgal (La Rafle)

22.01.2021

Yapımcılığını Alain Goldman’ın üstlendiği İşgal (La Rafle), Roselyne Bosch’un yönetmen koltuğunda oturduğu 2010 yapımlı Fransız filmidir. Filmde Mélanie Laurent (Annette Monod), Jean Reno (Dr. David Sheinbaum), Sylvie Testud (Bella Zygler) ve Gad Elmaleh (Schmuel Weismann) rol almaktadır. Joseph Weismann’ın gençlik anılarına dayanan film, 1942’nin Temmuz ayında, Yahudilerin Fransız polisi tarafından Paris’te toplu olarak tutuklandığı Vel’ d’Hiv Roundup olayında yaşananları anlatmaktadır. Film Edith Piaf’ın Paris şarkısı ile açılmaktadır.

Öncelikle, bütün Yahudileri toplama kamplarına götürme planı yapan Nazilerin bu planı Yahudilerin dinî bayramlarına denk gelmeyecek şekilde yaptıkları görülür. Nazilerin bu davranışı, karşılarında düşman dahi olsa karşı tarafın dinî bayramlarına saygı duydukları anlamına gelmektedir.

Tiyatro, galeri ve lokanta gibi halka açık yerlerde bulunamayan Yahudilerin kamu sektöründe ve özel sektörde çalışmaları yasaklanmaktadır. Ayrıca güzel sanatlar fakültesine ya da üniversiteye girememektedirler. Filmde, bazı Fransızların da Naziler gibi Yahudilere nefret beslediği görülür. Örneğin Fransız polisi, evlerinden zorla çıkarttıkları Yahudilerin değerli eşya veya paralarını yoksullara yardım bahanesi ile kendi ceplerine atmaktadırlar. Diğer bir yandan, Fransızların bir kısmı ise Yahudileri korumaktadır. Fransızların, Yahudi olan annenin çocuğunu kendisinin çocuğu olarak göstermeye çalışıp çocuğu korumak istemesi, Fransız sokak kadınlarının Yahudi olan kıza kendilerinden biriymiş gibi davranıp kızı ve kızın bebeğini polisten kurtarması bu duruma örnek olarak gösterilebilir.

Yalnızca sivil toplum içerisinden değil, devlete bağlı olan askerler ve itfaiyecilerin arasından da Yahudilere yardım etmeye çalışan Fransızlar vardır. Toplama kampında günlerce susuz kalan tutuklular için gelen itfaiye ekibinin başındaki subay, hortumların açılmasını ve kamptakilerin su ihtiyacının karşılanmasını emretmektedir. Teğmen ise subaydan daha düşük rütbeli olmasına rağmen itiraz ederek üst rütbesine emir vermektedir. Başka bir sahnede ise kamptaki tutukluların, yazdıkları mektupları kendilerine su veren itfaiyecilerin botlarına yerleştirdiği görülmektedir. Komutan bu durumu ilk başta fark etmiyormuş gibi yapsa bile itfaiye erlerinden, işleri sona erdiği zaman metro bileti alıp aldıkları mektupları postalamalarını istemektedir.

Toplama Kampı

Naziler, Yahudileri büyük bir kapalı alana toplamıştır. Bu kapalı alanda, tifo, kızamık, ameliyat sonrası enfeksiyonları ve benzer birçok hastalık baş göstermiştir. Yahudi çocuklardan bazıları durumun ciddiyetini çoktan kavramış bir şekilde ‘ne olacaksa olsun’ düşüncesiyle oturmuş fakat birçoğu, durumun ciddiyetini hala kavrayamayarak oyun oynamayı sürdürmüşlerdir. Bir yandan, çocukların oyunları bile değişime uğramış durumdadır. Klasik çocuk oyunlarından biri olan ebelemece bile değişmiş, ebe-sobe yerine jandarma-Yahudi kalıbını almıştır. Yahudiler, Adolf Hitler’i adeta bir deccal olarak görmüş hatta Peder ‘‘Hitler’e karşı savaşmak, deccala karşı savaşmak demektir.’’ demiştir.

Dr. David Sheinbaum’un Adolf Hitler’in iş birlikçisi olan General Philippe Pétain yanlısı olmadığı, Yahudi kızı muayene edip kızın kamptan kaçmak için geldiğini anlaması üzerine onu tesisatçıya yönlendirerek boş belge almasına yardımcı olmasından anlaşılır. Film boyunca Hitlerin bazı kişisel zevkleri ve sevmediği aktiviteler gözlemlenir. Hitler, hem alkol hem de sigaradan nefret ettiği için yakın arkadaş çevresini ve karısını bu alışkanlıkları bırakmaları için onları teşvik eder. Ayrıca Hitler’in Richard Wagner’ın bestelerini beğendiği ve onu dinlediği de akşam yemeği sahnesinde öğrenilir. Kısacası, filmde Adolf Hitler tamamen “acımasız” bir insan olarak sunulmamıştır.